Przez całą wieczność

Gray powoli ruszył przed siebie, skupiając z początku wzrok na Natsu, który wciąż trzymał rękę na moim biodrze. Razem z Erzą doszli już do drzwi. Miałam uwolnić się z tego dziwnego potrzasku, gdy Draganeel się się poruszył, a ja zamarłam. Jego ciepła dłoń powędrowała do góry, ostatecznie na odsłonięty brzuch i przyciągnął mnie do siebie.

Przyjaciele weszli do środka siedziby, a nasza dwójka stała. Ostateczna walka skończyła się i po mimo wielu trudności, kolejny raz wróciliśmy do gildii.

— Spróbuj jeszcze raz zachować się tak lekkomyślnie — szepnął do mojego ucha. — A przełożę cię przez kolano i zimna dłoń Gray'a ci nie pomoże. Rozumiemy się?

Nie wiedziałam, co odpowiedzieć, więc tylko pokiwałam głową. Bo co miałam mu powiedzieć: Straciłam umiejętność logicznego myślenia? Skoczyłam w ogień, bo chciałam cię uratować? Moja pierś zaczęła gwałtownie falować, serce wybijało przyśpieszony rytm. Natsu ścisnął mnie mocniej, co chyba miało znaczyć, że on nie żartuje.

— Dobrze — odpowiedziałam szeptem, a po chwili poczułam jego usta na szyi. Były rozgrzane, tak jak miejsce, które dotykał. Bycie rozpaloną nie mogło się równać z ciepłem, jakie Draganeel osiągał w ciągu kilku sekund.

Smoczy zabójca puścił mnie, a ja poczułam w końcu wolność. Zrobiłam krok w tył, gdy nagle ten silny mężczyzna znów mnie przyciągnął. Gorące ramię, na którym widniał czerwony symbol gildii, zacisnęło się, kolejny już raz na mojej talii, a drugą dłonią ujął mój podbródek.

— A teraz wyjaśnijmy sobie jeszcze kilka rzeczy — szepnął.

Był tak blisko. Stał obok, cały, zdrowy, w jednym kawałku. Poczułam się jak idiotka, a każdy kolejny jego ruch sprawiał, że serce mocniej biło. Czułam się zawstydzona.

Natsu był poważny, jak jeszcze nigdy. Czarne oczy skupione były tylko na moich brązowych. Przygryzłam wargę.

— Jeżeli mam cię chronić, już nigdy nie postępuj tak lekkomyślnie.

— Ale tak się bałam — wyszeptałam bez tchu.

— Z ogniem poradzę sobie bez problemu — dłonią poprawił opadający na mą twarz blond kosmyk. — Jestem smoczym zabójcą, nie tak łatwo nas zabić.

— Natsu... — zaczęłam, lecz nie dał mi dokończyć.

— Nie Lucy — przybliżył się kolejny raz. — Jeśli jeszcze raz spróbujesz iść za mną w ogień, to będę musiał znaleźć sposób, aby przytwierdzić cię do ziemi. Czy ci się to podoba, czy nie.

Poczułam, że nie wytrzymam. Brązowe oczy zaszkliły się, a jedyne czego pragnęłam, to uściskać go i powiedzieć, jak bardzo tęskniłam przez te lata. Jak obawiałam się, że już nie wróci.

— Bałam się... — wyszeptałam, pociągając nosem. — Nie chciałam cię stracić.

Kolejny raz poczułam, jak długie palce podnoszą mój podbródek. A następnie usta przybliżyły się na milimetry. Po chwili delikatnie mnie pocałował.

— Skarbie, wskoczył bym w ogień za tobą — przerwał na chwile. — Mogę spłonąć, jeśli tylko chcesz. Ale wiem, że nie pozwoliłbym ci zginąć, ponieważ jesteś dla mnie najważniejsza.

Ze zdziwienia otworzyłam usta, a moje oczy zrobiły się okrągłe.

— Rozumiemy się? — upewnił się.

Wcale się nie rozumieliśmy. Wiem, że jeżeli miałabym stanąć przed tym samym wyborem, powtórzyłabym to. Skoczyłabym w ten cholerny ogień. Przełknęłam ślinę, a jego twarz natychmiast znalazła się przy mojej.

— Natsu... — odpowiedziałam niepewnie, lecz przerwał mi jego kolejny pocałunek. Znów uśmiechnął się szeroko.

— Rozumiemy się — uznał i wziął mnie za rękę. Spojrzeliśmy raz jeszcze w stronę drzwi, które się otworzyły.

— Długo będziecie się tak godzić? —  w drzwiach stał zniecierpliwiony Gray. — To się robi nie smaczne.

— Zamknij się — skomentował Draganeel i pociągnął mnie w stronę gildii.

Wszyscy wpatrywali się w nas ze zniecierpliwieniem. Natsu zaśmiał się i objął mnie ramieniem. Po chwili przystanęłam w miejscu.

— Co jest? — zapytał Salamander i uniósł brew do góry.

A ja? Rzuciłam się na niego i przytuliłam najmocniej jak mogłam. Jego cało było takie ciepłe. Natsu zaczął chichotać, a następnie objął mnie mocniej.

— Dziękuję, za wszystko — powiedziałam starając się powstrzymać łzy. — Tak bardzo dziękuję. Gdyby nie ty, nigdy bym nie dołączyła do Fairy Tail. Tak bardzo dziękuję.

— Oni tak ciągle? — zapytała Erza, przystając obok Graya.

— Chyba już na zawsze — odrzekł Fullbuster i pokręcił głową. — Przez całą wieczność.

Od Autorki: Witam Was wszystkich. Jakiś czas temu doszło do pomysłu, abym także tutaj publikowała swoje teksty. Bardzo dziękuję Ci Talon za tą możliwość ^. Mam nadzieję, że tym moim debiutem nie straciłam w Waszych oczach i tak jak ja lubicie serię Fairy Tail. A jeżeli niej mowa, to kto jest Waszym ulubionym magiem? :D